od NauczanietheSłowoBaza wiedzy biblijnej
|
Skoro nikt nie ma oryginalnych rękopisów, skąd możemy wiedzieć, że Biblia, którą mamy dzisiaj, jest autentyczna? Możemy wiedzieć, że mamy autentyczny oryginał oparty na bardzo konkretnej Bożej obietnicy zachowania Jego Słowa oraz na dowodach, że był On wierny tej obietnicy.
Boża obietnica zachowania Jego słowa
Jeśli autentyczne Słowo Boże ma być przetłumaczone z oryginału hebrajskiego i greckiego na nasz własny język, musimy mieć autentyczny oryginał. Skąd możemy wiedzieć, że dzisiaj, tysiące lat po spisaniu Biblii, dysponujemy autentycznym oryginałem?
Sama Biblia daje nam odpowiedź. Ten sam Bóg, który wzywa swój lud do posłuszeństwa wyłącznie Biblii w każdej dziedzinie życia i służby, złożył również żywotną obietnicę dotyczącą Jego Słowa:On ją zachowa i zachowa w czystości przez wszystkie wieki.Mamy tę obietnicę od samego Chrystusa, który oświadczył, że dopóki niebo i ziemia nie przeminą, żadna litera ani nawet najmniejsza kreska z Pisma Świętego nie zostanie usunięta (Mateusz 5:18). Jezus powiedział również, że „Pismo nie może być naruszone” (Jana 10:35). Mamy Bożą obietnicę, że „słowo Pana trwa na wieki” (Izajasz 40:8).
Te fragmenty wymagają dokładniejszego zbadania. Słowo „złamane” w Ew. Jana 10:35 jest tym samym słowem, którego użyto do zniszczenia świątyni w Ew. Jana 2:19, naruszenia sabatu w Ew. Jana 5:18, pogwałcenia prawa w Ew. Jana 7:23 i zniszczenia dzieł szatana w Ew. 1 Jana 3:8. To samo słowo jest użyte w wielu innych fragmentach na określenie fizycznego załamania lub zniszczenia. W kontekście, Jezus mówi w Ewangelii Jana 10:35, że „Pism nie można naruszyć” w sensie rozbierania tego, co jest zwarte lub zbudowane razem, rozpuszczania czegoś spójnego na części, które niszczą jego fundamentalną integralność, a tym samym obala to, unieważnia lub pozbawia jego autorytetu.
Wymaga to zachowania Słowa Bożego, a On oświadcza, że „trwa ono na wieki”. Hebrajskie słowo oznaczające „trwa” w Izajasza 40:8 ma znaczenie „zachowuje swoją integralność lub spoistość”.
Niektórzy komentatorzy uważają Ew. Mateusza 5:18 za figurę retoryczną, ale należy odpowiedzieć na to pytanie: czy Jezus byłby tak konkretny i precyzyjny, gdyby nie miał na myśli dosłownie, że ani jedna kreska ani jednej litery nie zostanie usunięta? Musimy szczególnie obserwować kontekst. Kiedy Jezus mówi w poprzednim wersecie, że nie przyszedł, aby „zniszczyć” prawo, używa tego samego słowa, którego użył do „złamania” w Ew. Jana 10:35. Na tej podstawie oraz w świetle Bożych obietnic i deklaracji w innych miejscach uważam, że wniosek jest nieunikniony, że wypowiedź Jezusa w Ew. Mateusza 5:18 jest dosłowna. Bóg zachowa Swoje Słowo w oryginalnych językach i zachowa je w czystości przez wszystkie wieki. Święty honor Boga jest zagrożony w zachowaniu Jego Słowa w obliczu nieustannych wysiłków szatana, od początku czasu aż do dnia jego ostatecznej zagłady, aby je zniszczyć.
Niebezpieczeństwo nieautentycznego oryginału
Dzisiaj wielu ewangelików nie pojmuje żywotnej wagi Bożej obietnicy zachowania Jego Słowa nieskażonego we wszystkich wiekach. Jednym z rezultatów jest użycie w wielu tłumaczeniach wysoce wątpliwych tekstów źródłowych, które nie noszą śladów Jego opatrznościowego zachowania. Kościół robi to na własne ryzyko. Jeśli nie będziemy uważać, aby używać autentycznych tekstów źródłowych do tłumaczenia Pisma Świętego na nasz własny język, nieuniknionym rezultatem będzie wersja Biblii, która nie jest w pełni Słowem Bożym.
Które teksty źródłowe są autentyczne?
Które teksty źródłowe są autentyczne? Na ten temat napisano setki książek i esejów. Prawidłowa odpowiedź wymaga starannej oceny tysięcy dowodów z wykorzystaniem nauk językoznawczych i analizy tekstu. Nie zagłębiając się w te zniechęcające szczegóły, poniżej znajduje się bardzo krótkie podsumowanie odpowiedzi.
Chociaż nie mamy oryginalnych rękopisów, jasne jest, że Bóg opatrznościowo zachował swoje Słowo w oryginalnych językach. Istnieje więcej manuskryptów potwierdzających autentyczność Starego i Nowego Testamentu niż jakiejkolwiek innej księgi, starożytnej czy współczesnej. Na przykład istnieje ponad 5000 rękopisów ksiąg greckiego Nowego Testamentu, z których niektóre pochodzą nawet sprzed 50 lat od czasów apostolskich. Dla porównania, dostępnych jest tylko siedem rękopisów pism Platona, a najwcześniejszy pochodzi z 1200 lat po jego śmierci. Jednak postmodernistyczni uczeni rzadko kwestionują autentyczność pism Platona, nieustannie kwestionując autentyczność Nowego Testamentu!
Tekst hebrajski. Począwszy od Mojżesza, Bóg zadbał o zachowanie hebrajskiego tekstu Tory (pierwsze pięć ksiąg Biblii). Każdemu Izraelicie nakazano znać Torę i uczyć jej swoich dzieci (np. Pwt 4:9, 6:6-9, 11:19). Oryginalna kopia Tory był przechowywany w Arce Przymierza (Księga Powtórzonego Prawa 31:19-29), która najpierw znajdowała się w przybytku, a później w świątyni. W odpowiednim czasie, jak mówią nam hebrajscy uczeni, dodano rękopisy pozostałych ksiąg Starego Testamentu, aż stały się one kompletnym, autorytatywnym rękopisem Starego Testamentu.
W czasie zniszczenia Drugiej Świątyni w 70 r. n.e. żydowscy uczeni spotkali się w Jamni, na północny wschód od Gazy, i zapoczątkowali to, co stało się dziełem masoretów, żydowskich skrybów, którzy zachowali autentyczny tekst aż do XI wieku. Inni skrybowie przejęli pracę aż do XV wieku. W XVI wieku Jakub ben Chayyim stworzył uwierzytelnioną wersję tekstu masoreckiego, który stał się znany jako hebrajska część tekstu otrzymanego. To jest tekst źródłowy Biblii Genewskiej używane przez Pielgrzymów (1560), Biblie Króla Jakuba zarówno z 1611, jak i 1769 (autoryzowana wersja używana dzisiaj). Zwoje znad Morza Martwego, odkryte pod koniec lat czterdziestych XX wieku, dowodzą autentyczności tekstu masoreckiego.
Hebrajski tekst Starego Testamentu, zwany tekstem Bahya ben Asher, stworzony przez rywalizującą ze sobą grupę skrybów, jest uważany przez najbardziej uważnych badaczy za znacznie mniej autentyczny; istnieje ponad 20 000 różnic w stosunku do tekstu ben Chayyima. Jednak tekst ben Aszera jest tym, który jest używany w Starym Testamencie w większości współczesnych wersji Biblii, w tym w Nowej Biblii Króla Jakuba (1982).
Grecki tekst.Jak już wspomniano, obecnie istnieje ponad 5000 greckich rękopisów Nowego Testamentu, niektóre pochodzą z pierwszych dziesięcioleci po apostolstwie. Większość z nich wspiera tak zwany zbiór rękopisów bizantyjskich. Począwszy od XVI wieku uczeni tacy jak Erazm, Stephens, Beza i bracia Elzevir używali tych rękopisów do kompilacji greckiej części Nowego Testamentu tego, co obecnie nazywa się Otrzymanym tekstem Biblii. Reformatorzy protestanccy i ich następcy wykorzystali Tekst Otrzymany między innymi do sporządzenia wyżej wymienionych angielskich Biblii. Nowa Biblia Króla Jakuba używa tego tekstu w swoim Nowym Testamencie. W XIX wieku angielski uczony John Burgon przeprowadził szeroko zakrojone badania dowodzące, że grecki tekst używany przez postapostolskich ojców kościoła był tym samym, co obecnie znany jako tekst otrzymany.
Jednak pod koniec XIX wieku inna forma greckiego Nowego Testamentu, nazywana różnymi nazwami (np. Alexandrian, Westcott-Hort, Nestle-Aland lub Critical Text), stała się tą używaną w większości tłumaczeń Nowego Testamentu. W tekście tym pominięto wiele słów, wersetów i fragmentów znajdujących się w tekście otrzymanym oraz w opartych na nim tłumaczeniach. Tekst krytyczny oparty jest na niewielkiej garstce greckich rękopisów pochodzących z IV wieku i później. Tekst krytyczny różni się znacznie od greckich cytatów z Nowego Testamentu, które można znaleźć w pismach postapostolskich ojców kościoła. Tekst krytyczny różni się od Tekstu otrzymanego ponad 5300 razy, pomijając ponad 2800 słów z samych Ewangelii. Wiele z tych pominięć ma wpływ na podstawowe doktryny, takie jak boskość i narodziny Chrystusa z dziewicy. To jest tekst źródłowy używany w Revised Standard Version, New International Version, New American Standard Biible i English Standard Version, by wymienić tylko kilka.
Niebezpieczeństwa nieautentycznego tłumaczenia
Smutne jest stwierdzenie, że większość tłumaczy Biblii XX i XXI wieku zdecydowała się na użycie nieautentycznych tekstów źródłowych, czego nieuniknionym rezultatem jest nieautentyczne tłumaczenie. Jest to poważny problem dla Kościoła w naszych czasach. W kolejnych artykułach, jeśli Pan pozwoli, przedstawimy więcej informacji na temat tej kwestii, dlaczego jest ona tak ważna i co należy zrobić w naszych czasach, aby przywrócić należne miejsce autentycznym tekstom źródłowym w przekładach Biblii.
tq0030
Prawa autorskie 1998-2023 NauczanietheMinisterstwa Słowammmmmwww.nauczaniesłowa.org Wszelkie prawa zastrzeżone. Ten artykuł może być powielany tylko w całości, Sugerujemy również dodanie bezpośredniego hiperłącza do tego artykułu
do celów niekomercyjnych, pod warunkiem dołączenia niniejszej informacji o prawach autorskich.
dla wygody Twoich czytelników.